طراي سايت

پلاستيك فيلم

فيلم پلاستيكي نوعي بسته‌بندي هست كه از يك لايه نازك پليمري شفاف و انعطاف پذير توليد مي گردد و به ظروف غذا و محصولات مي چسبد تا يك آب بندي محكم به وجود بياورد. پلاستيك با ايجاد حفاظت در برابر هوا و با جلوگيري از جذب رطوبت، سلامت محصولات را تضمين مي كند و عمر مفيد آن‌ها را بيشتر مي كند. در ادامه اين مقاله از پولاد پليمر، فيلم پلاستيكي را بررسي مي نماييم.

پلاستيك ها پليمرهاي مصنوعي است، يعني از مولكول هاي غول پيكر تشكيل يافته اند كه از تركيب هزاران مولكول كوچك از همان نوع در يك زنجيره طولاني ساخته مي شوند. اين مولكول هاي كوچك به عنوان مونومر شناخته مي شوند و به فرآيند تركيب آنها پليمريزاسيون مي گويند. پليمرهاي طبيعي شامل مواد آشنا مانند ابريشم، لاستيك و پنبه هست.

اولين پلاستيك توسط شيميدان انگليسي الكساندر پاركز در سال 1862 ساخته شده كه ماده اي به نام پاركزين را از پنبه، اسيد نيتريك، اسيد سولفوريك، روغن كرچك و كافور توليد نمود. دو سال بعد در ايالات متحده جان وسلي هايت اين محصول را بهبود بخشيد و نام آن را سلولوئيد گذاشت. سلولوئيد موفقيت فوق العاده اي بوده و براي توليد محصولات مختلف مورد استفاده قرار گرفت، اما بسيار قابل اشتعال مي باشد.

باكليت اولين پليمر كاملا مصنوعي (برخلاف سلولوئيد كه مشتق شده از پليمر طبيعي سلولز بود) بود كه توسط شيميدان بلژيكي لئو باكلند در سال 1908 از فنل و فرمالدئيد ساخته شد. بسياري از پليمرهاي ديگر مانند لاستيك و الياف مصنوعي (مثل نايلون) در طول قرن بيستم توسعه يافتند.

اولين پلاستيكي كه براي بسته‌بندي استفاده شد سلفون بود، مشتق ديگري از سلولز كه توسط شيميدان سوئيسي ژاك براندنبرگر در سال 1911 اختراع شد. يكي از مزيت اين پلاستيك شفاف بودن آن است و در اوايل سال 1924 براي بسته‌بندي استفاده شد. سلفون  تا سال 1963، زماني كه پلي اتيـلن از آن سبقت گرفت، رايج‌ترين شكل فيلم پلاستيكي بود.

فيلم پلاستيك

تاريخچه توليد مواد اوليه فيلم بسته بندي

پلي اتيلن به طور تصادفي توسط محققان شركت بريتانيايي Imperial Chemicals Industries در سال 1933 كشف شد، زماني كه آنها بنزن و اتيلن را در دما و فشار بالا باهم مخلوط كردند. پلي‌اتيـلن براي اولين بار به طور عمده براي مواد عايق الكتريكي مورد استفاده قرار گرفت. پلي اتيلن در سال 1945 توسط شركت Visking در ايالات متحده به فيلم تبديل گرديد و از آن زمان به بعد محبوبيت آن افزايش يافت.

پلي وينيل كلرايد (PVC) قبل از جنگ جهاني دوم توليد و در ابتدا به عنوان يك جايگزين ضعيف براي لاستيك مورد استفاده قرار گرفت، اما هيچ فيلم پلاستيكي از اين ماده تا دهه 1950 ساخته نشد. PVC امروزه در بسياري از محصولات مختلف مانند لوله ها، كفپوش ها، كابل هاي برق، كفش و لباس و همچنين پوشش هاي پلاستيكي استفاده مي گردد.

فيلم پلي وينيليدين كلرايد (PVDC) توسط شركت شيميايي داو در طول جنگ جهاني دوم براي استفاده نظامي توليد شد. درجه بالايي از محافظت در برابر رطوبت و مقاومت در برابر روغن‌ها، گريس‌ها و مواد شيميايي خورنده را ارائه مي دهد؛ بنابراين براي بسته‌بندي تجهيزات حساس مانند دستگاه‌هاي نوري و اجزاي موتور هواپيما كارايي دارد.

فيلم پلاستيك

مواد اوليه فيلم بسته بندي

بيشتر فيلم هاي پلاستيكي خانگي از پلي اتيلن، پي وي سي يا پي وي دي سي توليد مي گردند. اين پليمرها همگي از هيدروكربن هاي ساده مانند متان يا اتيلن كه از گاز طبيعي يا نفت ساخته مي شوند، به دست مي آيند. پلي اتيلن مستقيما از اتيلن توليد مي شود. PVC از وينيل كلريد، مشتق شده از اتيلن، يا از استيلن، مشتق شده از متان ساخته شده است. PVDC از وينيل كلريد و وينيليدين كلريد، مشتقاتي از 1،1،2-تري كلرواتان، كه به نوبه خود از اتيلن يا استيلن مشتق مي شود، به دست مي آيد. برخي از فيلم‌هاي پلاستيكي، از جمله سلفون، از سلولز به دست مي آيند كه از خمير چوب يا از الياف ريز توليد مي گردد، الياف ريز كه پس از برداشتن الياف پنبه اي بلندتر توسط پنبه كن، به دانه هاي پنبه مي چسبند.

جهت مطالعه ادامه مطلب كليك كنيد